Vierdaagse Nijmegen 2025 / 4x30 km

Ondanks de slechte voorbereiding ga ik mij maandagochtend aanmelden in Nijmegen voor mijn 16e editie. Om 10.30 uur meld ik mij bij Merit en Aad waar ik deze week mag logeren. Het is een paar straten verwijderd van de Wedren dus ideaal. Met mijn nieuwe vouwfiets heen en weer rijden, kan niet beter! Na het heerlijke taartje ga ik samen met Hans naar de Wedren waar het gelukkig niet druk is, ik ben zo klaar.

Nog effe door de stad banjeren, niet te lang want ik moet nog steeds mijn rust nemen. We lunchen bij Wink aan de Waalkade. Helaas vinden we het eten allebei niet zo heel erg lekker….

Na de lunch neem ik afscheid van Hans want ik heb nog een afspraak in de stad met de “Shape” ladies, een groepje dames die ik leerde kennen via een Facebook groep van Shirley Verduin. Zij hebben het plan opgevat om ons te supporteren en staan morgen langs de route! Erg leuk. Ik krijg een roze SHAPE shirtje en de zogenaamde Fit Piggy, een lekkere eiwit reep ook gesponsord, wat ik erg waardeer. Het is gezellig en leuk om kennis met hun te maken! Daarna loop ik naar de barometer voor een foto en heb ik ondertussen al 10.000 stappen gemaakt!

Na het heerlijke avondeten bij Aad en Merit duik ik vroeg mijn mandje in voor de start van morgen, de dag van Elst.

Dag 1 Veel rusten

Na een onrustige nacht sta ik om 5.00 uur al op. Dan kan ik op mijn gemak ontbijten en naar de start fietsen. Ramon is al weg, hij loopt 40 en mag vanaf 5.00 uur starten. Ik loop 30 en mijn starttijd ligt tussen 7.00 uur en 8.00 uur. 

Als ik bij de Wedren kom schrik ik mij een hoedje! Wat is het al druk!!! Dit keer zijn er maar twee start poorten, een grote en een kleine. Bij de grote was het nóg drukker dus ik dacht laat maar. Ik heb tot 7.10 uur in de rij gestaan en kon toen aan de wandel. 

Deze dag lopen we richting de Waalbrug naar Oosterhout, Valburg, Elst, Bemmel en Lent. Dat zijn de doorkomst plaatsen. Op de dijk richting Oosterhout krijg ik het al moeilijk, ik wil zitten maar waar?? Pas in Oosterhout op 7 km ga ik bij de kerk op een bankje zitten om bij te komen. Het wordt een hele dag “puzzelen” met mijn tijd, want ik wil niet al te lang zitten maar heb wel mijn rust nodig om de dag te volbrengen.

Als ik richting Valburg loop, kom ik René tegen en we lopen gezellig kletsend naar Het Wapen van Valburg waar we allebei willen rusten. Heerlijk, even in de schaduw met een soepje! Dat doet mij goed. René gaat alleen verder, want hij moet zijn maten inhalen en hij loopt sneller dan ik dus ga ik ook alleen verder, richting Elst.

Daar zie ik Sjaan langs de route zitten, een vriendin van mijn zus. Haar broer woont in Elst en ik mag even bij haar op een stoeltje zitten, zo fijn! Maar ook weer niet te lang want de tijd loopt wel door en ik wil optijd finishen.

En dan gaat het ineens regenen! Ik loop net te kletsen met een aardige oud-politieman als we onder een party tent duiken om de bui af te wachten. Gezellig kletsend wachten we tot het droog is en gaan we verder. Mijn plan om even bij AH naar binnen te gaan valt in het water, letterlijk. Ik loop wel door. En dan zie ik tot mijn verbazing de meiden van de SHAPE groep! Wat leuk, en ik ben blij met de aanmoediging en maken wat foto’s van elkaar. Ik word zelfs op de film gezet terwijl ik wegloop.

Het volgende stuk van de route vind ik verschrikkelijk saai want we gaan door een industrie terrein waar nauwelijks publiek is. En ik heb het best moeilijk, mijn hartslag is veel te hoog en moet vaak even zitten waar het kan. En het is ook nog eens heel benauwd door de regenval die verdampt in de zon. Ik pak een appel mee en peuzel die al lopend op, lekker fris. Eindelijk komen we in Bemmel aan waar het wel feestelijk is. Na een rotonde komen we in een fuik terecht waardoor het stagneert! Nee hè? Begint die ellende nu al? Bij Lent aangekomen hetzelfde liedje, weer een opstopping bij het viaduct voor het Van der Valk hotel. Hiervandaan is het nog 3,5 km naar de stad waar de finish is. Daar kom ik helemaal kapot aan om 16.32 uur. Ik heb geen zin om in de drukte uit te rusten en ga gelijk naar mijn logeer adres. Daar schrikken ze van mijn uiterlijk, blijkbaar zie ik er nog slechter uit dan dat ik me voel maar na een heerlijke douche en uitgerust te zijn gaat het weer stukken beter en besluit ik om morgen weer te starten.

Dag 2 Regen, regen, regen! 

Als ik wakker word schrik ik: het regent pijpenstelen!! Ik heb gelukkig een goede nachtrust gehad en fris en fruitig ga ik mijn ontbijtje eten, wachtend tot het wat droger wordt. Maar dat wordt het niet, en ik ga toch maar fietsen, met poncho al aan! Bij de start is het nóg drukker dan gisteren! En ik probeer bij de grotere poort te starten maar daar sta ik nóg langer te wachten want om 07.38 uur kan ik pas weg. De regen is gelukkig opgehouden en we lopen deze keer richting het Radboudziekenhuis. Daar staan meiden te swingen op een podium, zo leuk om te zien. Ik neem mij voor om elk uur even te zitten. In de straat van de “Vierdaagse tuin” (iemand die haar tuin helemaal versiert heeft in Vierdaagse stijl) is een koffie standje van drie kinderen voor hun huis die een zakcentje willen verdienen. Zij hebben een opvallend bordje met: koffie en T. Koffie voor 2 euro met cake. Smaakt heerlijk! Helaas hebben ze te weinig stoeltjes maar leunen tegen een hekje gaat ook goed. Na de Hatertse brug ga ik ook eventjes zitten bij mijn favoriete koffie stand maar de appelflappen zijn helaas op. Dan maar een puddingbroodje….ook lekker!

Na de brug lopen we richting Alverna. Hier is het zand geen stuifzand meer door de regen, dat loopt best fijn. Ik loop in mijn hoofd te rekenen hoe vaak en hoe lang ik kan zitten zonder in problemen te raken en maak daardoor niet veel mee van de route. Het regent bij tijd en wijle maar niet hard, het is steeds poncho uit en poncho aan. Op 15 km, bij de sporthal waar Hans altijd zit (maar dit jaar niet) gaat het ineens gieten! Ik spring onder een party tent in de buurt en wacht de bui af. Dat duurt best lang…..ik wil naar de rustplek bij vriendinnen van de Marathon die voor mij speciaal naar Nijmegen komen! Dat is pas bij Beuningen, aan de rand van Wijchen. Voor ik daar ben kom ik Syl nog tegen en maken een selfie. Zij loopt weer door want ze kan niet in mijn tempo mee lopen, ik ga te langzaam. Ik kan ook niet sneller helaas en ik zal blij zijn als ik deze dag volbreng!

Eindelijk zie ik Iris en Ineke staan, ik zie hen eerder dan dat zij mij zien. Zo leuk en lief! Ik word op een stoeltje gezet en kan eventjes bijkomen met een zakje zoute beertjes. Heerlijk! Ik krijg nog een zakje drop mee en kan daarna weer verder. 

Beuningen en Weurt, ik weet het allemaal wel. Ik ken iedere hoek en straat uit mijn hoofd en is geen verrassing meer. Ik verbaas mij over de drukte ondanks het weer! In het Waterkwartier is het ook al zo’n feest en bij de Waalkade staan nog steeds zoveel eet karretjes! Dan de Voerweg omhoog, ik ben niet vooruit te branden maar ik kan niet zitten want de tijd dringt! En dan…..richting de Hertogstraat waar ik altijd erg van kan genieten (maar nu niet) is het mega, mega druk! En ik denk alleen maar aan de tijd die ik niet meer heb. Het is schuifelen tot aan de Oranjesingel en kan net op tijd uit klokken, het is 16.56 uur! Ik krijg ook al appjes van mensen die bang zijn dat ik niet meer op tijd ben want zij volgen mij via de app. Maar ik ben op tijd, moet je alleen niet vragen hoe!!

En weer ga ik linea recta naar mijn logeer huis. Uitrusten en opladen voor dag 3!

Dag 3 Twee lieverds

Er wordt geen regen verwacht vandaag dus de poncho’s kunnen thuis blijven. En ook vandaag mega druk bij de start en word ik zowat platgedrukt tijdens het wachten, grrrrr! Ik word om 7.16 uur weg gescand en ik neem mij weer voor elk uur te rusten. Maar na een half uur zie ik al iemand met koffie (gratis) en ik ga het bij het tankstation opdrinken. Na weer een half uur ben ik bij de koffie en T stand, en deze keer zijn er genoeg stoelen dus weer eventjes zitten. In Malden ga ik bij lieve mensen aan de route zitten, ook niet heel erg lang maar toch. In de kerk in Mook brand ik een kaarsje voor Marina en alle andere geliefden die ons ontvallen zijn en door naar Groesbeek. Deze weg er naartoe is recht, licht stijgend want het is een “heuvel” en zwaar maar met muziek op best te doen en ik loop een lekker tempo - voor mijn doen! Eindelijk, er lijkt geen eind aan te komen, zijn we in Groesbeek. Daar heb ik een rust bij Els, die vrijwilliger is bij Marijke, een wandelvereniging. Ik mag daar gebruik van maken en dat waardeer ik zeer! 

Het is een rumoerige route richting de 7 heuvelenweg met al zijn campers langs de route. Ik ga er achterlangs lopen want ik word van de weg gedrukt door een politie peloton! Waarom???? Dan zie ik het hectometer paaltje dat Anneke stuurde van de plek waar zij staat, even opletten. En ja hoor, ik zie haar. Syl en Aike zijn er ook. Gezellig eventjes zitten, heerlijk. Ik word verwend met een pakje drinken en een zakje zoute chips! Daar kom ik een beetje van bij….maar niet genoeg want als ik weer op pad ga moet ik telkens even halt houden, ik kom niet vooruit!! En dan, uit het niets, duiken twee dames op die aan mij vragen: gaat het? Mijn ontkennende antwoord gaf hen een reden mij bij de arm te nemen!! Zó lief dat ik ervan moet huilen en dat stopt niet meer. Maar na een tijdje aan hun arm gaat het ineens en wonderbaarlijk véél beter. Ik voel geen pijn en onrust meer, het is gezellig met hun. Ze zijn moeder Annemarie (60) en dochter Roos (24) en lopen voor het eerst de Vierdaagse! Vooral Roos is erg bezorgd om mij en vraagt voortdurend of het gaat en biedt mij af en toe een doekje aan voor het zweet. Ze willen mij op deze manier naar de finish brengen! En zo geschiedde! Helaas kunnen we de laatste kilometers weer schuifelen vanwege een demonstratie van een actiegroep waardoor de route een tijdje stil is gelegd en waardoor wij nu in de file terecht komen. Helaas…..bij de finish nemen we afscheid want zij moeten naar de 40-km hokjes. Roos en Annemarie super bedankt!! Zonder hen had ik het niet gered! Ik check uit om 16.21 uur. Nog eventjes naar de IML stand bij Harriet en Dick uitrusten.

In de tuin bij het logeer adres lekker gegeten en vroeg naar bed.

Dag 4 een blaar

 

Bij de start raak ik aan de praat met een echtpaar, of eigenlijk alleen met de man want de vrouw zei niets hahaha. Zo gaat de tijd wat sneller en ik kan om 7.21 uur weg. Slaapwandelend door de straten van Nijmegen, koffie met cake bij Koffie en T,  tot aan Hatert waar ik weer eventjes ga zitten. Dan zie ik Syl voorbij kuieren maar zij roept: ik moet naar de wc! Later zie ik haar op de Hatertse brug voorbij stieren! Ik heb haar niet meer gezien de rest van de dag.

Bij de eierboerderij ga ik op een stapel pallets zitten dat als bankje fungeert, daarna loop ik door tot St.Walrick. Ik voel ineens een blaar onder mijn linker voet! Bij het koffie tentje in St.Walrick koop ik een taartje (uiteraard!) met koffie en inspecteer mijn voet. En inderdaad, een blaar die al leeg is maar best pijn doet. Ik smeer er Hirschtalgcrème op en slik een paar pilletjes tegen de pijn en dooooooor!

Ik zit nu echt in de achterhoede en het is heerlijk rustig op de route. Met muziek op de oren gaat het lekker op mijn manier. Onderweg krijg ik een bak kwark met appel aangeboden maar die gaat bij de eerste de beste prullenbak erin. Wát zuur zeg! Jammer….

In Overasselt is het een feestje en in de kerk aldaar ga ik eventjes de drukte uit en steek een kaarsje op. Daarna de dijk op naar Heumen….man man wat is die lang en saai! Gelukkig zijn mijn oortjes opgeladen en met muziek is het dragelijk. In Heumen ga ik onder de brug zitten in de schaduw bij SDS. Opladen voor het laatste stukje tot Malden waar ik een rust heb bij RWV. Die zitten aan het begin van de Via Gladiola, daarna ga ik weer verder naar een rust bij Renè aan de Rijksweg waar ook Fred op mij zit te wachten.

Het is de op één na laatste rust tot aan de finish maar ik kan niet genieten van de feestelijkheden langs de route, ik wil alleen maar finishen.  Ik zie ineens Larissa en Mar langs de route. Even stilstaan voor een babbeltje en een foto, zo leuk ze te zien!!

Ik ga nog één keer zitten langs de route want Hans staat er ook om mij aan te moedigen en op de afgesproken plek zie ik hem staan. Een knuffel en weer dooooor!

Wat is het drúk!!!! Het irriteert mij dat de wandelaars geen ruimte krijgen, publiek staat op de weg te feesten en ik vind de muziek te luid! Ik word nog van de weg geveegd, letterlijk, door een verkeersregelaar die het hek ineens gaat sluiten voor fietsers en auto’s die erdoor moeten!! Ik heb gewoon een blauwe plek eraan overgehouden, de sukkel!!

De St.Annastraat is een kokende massa mensen en een kakofonie van geluid, ik kan het niet echt waarderen nu, wil alleen maar naar de finish. Ik heb ook geen finish foto laten maken, wel jammer maar ja. Ik klokte om 17.10 uur uit, best “vroeg” voor mijn doen en in mijn huidige conditie een record tijd!

Al met al de zwaarste editie ooit! En de drukste want er zijn dit jaar heel weinig uitvallers en 42.777 mensen gefinisht.

Ik ga even bij de IML stand zitten, ik mag van Harriet daar eventjes bijkomen. Wat ik heel erg waardeer! Ik krijg wat water en een zakje chips en barst in tranen uit……

Mijn fiets staat aan de andere kant en moet omlopen om daar te geraken. Uiteindelijk kom ik bij mijn logeer adres aan, praat eventjes na in de tuin en ga dan mijn spullen pakken om afscheid te nemen. Dan rijden Hans en ik op ons gemak naar Spijkenisse waar ik om 21.00 uur aankom. Ik ga douchen en gelijk mijn bed in……..zo ontzettend moe ben ik. Nummer 16 in the pocket maar of nummer 17 er ooit komt??

 Ik heb niet zoveel foto’s gemaakt en heb er een paar geleend van o.a. Sylvia Flink en twee foto’s van Picturebird, van een fotograaf die langs de route staat.

Meer foto’s hier

Amersfoortse Tweedaagse…..of toch niet? 20-21 juni / 14,5 km

Het is donderdagmiddag 12 juni. Ik krijg ineens enorme buikpijn. Het lijkt op de klachten van vier jaar geleden toen ik een acute pancreatitis bleek te hebben. Ik was op mijn werk en ben zo goed en kwaad als het ging naar huis gefietst. Vrijdag de 13e (echt een ongeluksdag) via de huisarts naar de spoedeisende hulp van het Maasstad gereden. En wat blijkt…..ik heb weer een acute pancreatitis en word ik opgenomen!

Maar….ik had mij ook opgegeven voor de Amersfoortse Tweedaagse! En een hotel geboekt! Dus nadat ik maandagochtend ontslagen werd kon ik “aan de bak” om weer te kunnen wandelen. Maar dat viel niet mee! Ik ging elke avond een stukje lopen, beginnen bij 1 km! Langzaam werden de km’s iets meer. Vrijdagochtend togen we naar Amersfoort, en ingecheckt bij Van der Valk A1. Daarna een rondje wandelen. Het werd ook nog eens bloedheet! 28 graden of het niets is. Maar het rondje Landgoed de Paltz was erg mooi en wel 3,4 km joehoeeee!

Zaterdag gingen we een iets groter stukje lopen en het was nog steeds warm! Met de auto naar Baarn en vanaf daar was het de bedoeling om zoveel mogelijk in bosrijk gebied te lopen vanwege de schaduw. Bij het begin ging het al mis want de app die Hans had gaf een verkeerd begin punt. Dat begon al goed. 😌 maar uiteindelijk toch het begin gevonden. We zouden dan wel een stukje afsteken maar dat bleek later niet zo erg te zijn. 

We hadden besloten om vaak te rusten en na 3 km zagen we een bankje in de schaduw. Heerlijk hoor. Daarna via allerlei bospaadjes en zandpaadjes door de bossen naar het landgoed Groeneveld. Maar eerst liepen we nog een stukje verkeerd, de app van Hans gaf geen signalering meer aan. Dus het werd een heen en weertje lopen wat mijn humeur niet ten goede kwam! Uiteindelijk vonden we de goede weg nadat ik de gpx in mijn Komoot app had gezet. Stom dat ik dat niet meteen had gedaan maar ja we leren steeds een beetje van onze fouten.

Een bankje op het mooie landgoed lonkte ons en we besloten hier nog even van het uitzicht te gaan genieten en een zoute stengel te eten want ja, door al dat zweten verlies je ook zout en dat moet aangevuld worden.

Bij het kasteel aangekomen gaan we op het terras aldaar een radlertje drinken. Een biologische, dat smaakt anders dan anders maar het is vocht! En dorstig weer! Dit was onze laatste rust. Daarna lopen we door een prachtige villa wijk met gigantische kasten van huizen naar het treinstation van Baarn waar de auto stond. We hadden 11 km op de teller! Best trots op mezelf maar ik was echt kapot. Gelukkig kon ik bijkomen in een kamer met airco en een bad!

Zondagochtend rijden we naar huis met een goed gevoel. Want hoewel ik niet de Amersfoortse kon lopen heb ik toch wat kilometers kunnen maken! En genoten van ons verblijf bij Van der Valk!

Haring en Biertocht 7-6-2025 / 16 km

Deze wandeltocht is in 2010 in het leven geroepen door een aantal vrienden in Vlaardingen met als startplek café D’oude stoep. Kleinschalig van opzet met maar heel weinig deelnemers. Het jaar daarna, in 2011, liep ik deze tocht voor het eerst met Silvia. Sindsdien is deze tocht uitgegroeid tot een waar evenement en professioneel opgezet. Er is zelfs een limiet aan het aantal deelnemers die dit jaar al snel bereikt is! Het exacte aantal weet ik niet, maar het zijn er veel! Je kan 15 of 25 km lopen, uitgedrukt in visjes, wij kiezen voor 15 km. Na afloop krijg je een haring, daar is de tocht naar genoemd. Vlaardingen is ook van oudsher een typische haring stad en de route is gepijld met visjes op de grond gestempeld.

Het is de 14e editie en voor mij 8e keer want ik heb een aantal jaar overgeslagen. Hans liep in 2022 voor het eerst mee en wel 25 km! Sinds 2023 lopen we 15 km en dat is lang zat!

Wij gaan met de fiets naar Vlaardingen omdat parkeren daar een drama is. Voor ons een goede drie kwartier fietsen. We hebben met Fred afgesproken die gezellig met ons de 15 km meestapt, hij komt met de metro. Om 9.00 uur zijn we ter plekke en Fred ziet ons ook en dan is het een kwestie van aanmelden met de QR-code en wachten tot de stadsomroeper klokslag 9.30 uur zijn welkoms praatje houdt en wij een start stempel kunnen halen.

Het weerbericht is slecht, er worden flinke buien verwacht. Maar wij zijn niet van suiker en er bestaat geen slecht weer behalve slechte kleding. En we zijn nog geen 10 minuten op pad of het begint te druppelen en komt even later met bakken uit de hemel. De sfeer blijft vrolijk en gemoedelijk, ondanks het slechte weer. De route is ook fantastisch mooi en afwisselend. Al na een half uur krijgen we de eerste stempelpost maar dat zal een formaliteit blijken omdat de boekjes bij iedereen doorweekt raakt! Ook het polsbandje dat we bij de start om kregen, is na verloop van tijd helemaal verpulvert. De zin van dit bandje is mij helemaal ontgaan, je kan het in de grond stoppen en dan schijnen er bloemetjes uit te komen. Ik denk dat heel Vlaardingen nu bezaaid ligt met halve polsbandjes en dus ook bloemzaadjes!

Op ongeveer 6 km zit een koffiepost. Gelukkig met een overdekt stukje waar we even droog een koffietje kunnen drinken. En een Vlaardings ijzerkoekje die ik voor het goede doel aanschaf. Het regent nu wel erg hard en blijven zitten tot het wat minder wordt. Maar het blijft druppelen dus gaan we maar op pad want de finish komt niet vanzelf dichterbij!

Maar we vermaken ons wel met gezellige prietpraat en af een toe een mop. Bij de grote rust met live muziek en broodjes te koop is het zowaar droog! We gaan een plekje zoeken en ondertussen zie ik Paul waar ik even een praatje mee maak. Als Hans aankomt met de broodjes peuzelen we die lekker op, er is nog plek genoeg om te zitten.

We zijn weer helemaal fris en fruitig als we verder gaan, richting het centrum van Vlaardingen via de wijk Holy. Ondertussen krijgen we van de organisatie een eierkoek van Jumbo, een van de sponsoren van de tocht. Ook valt een appel ons ten deel die ik onderweg oppeuzel. Op de Watersportweg is het druk met auto’s wat niet iedere bestuurder kan waarderen door asociaal rijgedrag te vertonen, gelukkig gaat het allemaal goed maar wel jammer dat het zo moet. Soms is verdraagzaamheid ver te zoeken bij de mens!!

Ook wij raken van het padje na de pauze, we missen een pijl en zien de linten van RWV aan voor de route aanduiding maar nee, we lopen fout. Gelukkig lopen er locals voor ons die de weg wel weten. We hebben niet zo heel veel fout gelopen gelukkig, in de verte zien we het wandel legioen door de bossen schemeren.

Dan steken we de A20 onderdoor en denken bijna bij de finish te zijn maar de organisatie heeft een verrassing in petto door twee lusjes te bedenken in het industrie gebied. We twijfelen even om dat niet te doen maar bij de eerste lus wacht ons een verrassing bij het Strandcafe. Een dansende groep acteurs die hun musical promoten, het ziet er gelikt uit. En het zangkoor Met volle borsten is er ook. Meestal zijn zij te vinden in het centrum maar daar komen we nu niet meer. Fred zet ze op de foto en we drinken er een pilsje op. Deze rust tussendoor komt als geroepen want het einde van de tocht nadert en zijn we er een beetje klaar mee, ik heb trek in mijn haring!

De tweede lus slaan we over, wij denken ook dat dit geen meerwaarde geeft aan de wandeling. Vlakbij de finish worden we nog om de kerk heen geleid en krijgen we in de laatste straat een gladiool en een schelvispekel (sterk Vlaardings drankje): we zijn er!!

De nachtburgemeester heet ons welkom en Fred zet ons op de foto. Later gaat Fred terug om zelf ook op de foto gezet te worden met hem. Het is een markant figuur, die burgemeester. Later op de dag wordt hij in het zonnetje gezet door de “echte” burgemeester omdat het zijn tiende keer is dat hij het sluitstuk is van de wandeltocht.

We melden ons af, krijgen een pin met “14” erop, en nemen de haring in ontvangst. Die peuzelen we op het terras op, er is zowaar nog een plekje! Met een biertje om het weg te spoelen genieten we van het publiek, de muziek en het zonnetje! Jawel, die is toch nog tevoorschijn gekomen vandaag.

We nemen afscheid van Fred, en gaan weer naar onze fiets om terug te rijden naar Spijkenisse. Ik wil de organisatie bedanken voor deze wederom prachtige wandeling! Heel erg afwisselend en goed gepijld. En wat een enthousiast team rondom deze tocht, heerlijk om te zien. Kortom: ik heb genoten van deze dag! Fred ook bedankt voor de gezelligheid!

Meer foto’s hier klikken

Spieren voor spieren wandeltocht 1-7-2025 /17,5 km

In 2016 liep ik André’s tochtje van 40 km, voor het eerst gestart vanuit zijn werkplek in Scherpenzeel. Er liepen toen 13 “man” mee. Nu is zijn tocht uitgegroeid tot een jaarlijks evenement met een goed doel eraan gekoppeld. De opbrengst gaat namelijk naar Spieren voor Spieren. De 8e editie start vanaf hotel Schimmel in Woudenberg.

Wij vertrekken vanaf de start om 10.05 uur want we lopen 15 km. Er zijn meerdere afstanden en de langste afstand, 40 km, start al heel vroeg. Aanmelden gaat vlot, nadat ik eerst André gedag heb gezegd, en krijg een verrassing mee van de vrijwilliger aan tafel: twee hartjes (handverwarmers) en een muntje voor mijn pin die ik na afloop krijg.

De tocht begint al goed, we mogen een Klompenpad op. Altijd mooi, dat landelijke karakter, ik hou er van. De paden zijn afwisselend hard en onverhard en de omgeving is schitterend groen ondanks dat het de afgelopen tijd erg droog was. Lopend langs uitgestrekte akkervelden  en mooie boerderijtjes vervelen we ons geen moment! De zon doet haar werk, maar nog niet zo dat we beginnen te smelten. De jas kan al snel in de rugzak bij Hans.

We gaan het fietspad op en worden ingehaald door ouderen op e-bikes die “goedemorgen” roepen met net iets teveel vrolijkheid. En wielrenners die ons al mopperend passeren “omdat we niet allemaal aan dezelfde kant lopen”. Dit zal vandaag vaker gebeuren, het is tenslotte een geweldig mooie dag om te fietsen maar hé….ze zijn niet de enigen op de wereld ook al gedragen ze zich zo wel.

In Scherpenzeel stuiten we op een café genaamd Prinsheerlijk. Leuke naam want je kan prinsheerlijk plaats nemen op het terras! Dat doen we dan ook, we hebben er al 5 km op zitten en trakteren onszelf op een heerlijk warm appelgebakje en een cappuccino.

We mogen door het landgoed van Huis Scherpenzeel lopen. Het iconische huis zien we al door de bomen schitteren. Statig, wit als een overenthousiaste bruidstaart en omringd door een slotgracht waar je elk moment een prachtige zwaan verwacht. Hans maakt even tijd voor een foto.

Woudenberg doemt op als een fata morgana. We zien een kerktoren of misschien gewoon een vlaggenmast met ambitie. De wandelkilometers gaan langs het Valleikanaal, we lopen met meerdere wandelaars op meerdere afstanden langs dit water. Maar niemand heeft nog oog voor de prachtige natuur, we ruiken terras. Zodra de vlaggenmast van Mon Chouette in beeld is, versnelt de groep als een peloton richting eindsprint: recht op het terras af!

Gelukkig is het niet heel druk en kunnen we in de schaduw aan een tafeltje plaats nemen. Hier wordt de inwendige mens verwend: Hans neemt een broodje bal, ik laat het bij een frisje want ik zit nog vol van de appeltaart van vanmorgen!

Op dit rustpunt hebben we 12,5 km afgelegd maar we mogen nog een stukje. Niet over de Grebbelinie maar er parallel langs. Ook weer over een Klompenpad. Langs het Sterling monument tot aan de bebouwde kom van Woudenberg. Vorig jaar liepen we nog langs de huizen, nu mogen we over een speciaal wandelpad, dat ons kaarsrecht voert naar de finish! De laatste meters zijn altijd het zwaarst, hoe lang of kort de route ook is. Deze meters dus ook, niet in de laatste plaats omdat dit echt  “meters maken” is om van A naar B te komen en niet al te inspirerend. We komen achter het hotel uit, en kunnen ons afmelden. Tot mijn verbazing zie ik Sjaak, Rinus en Christine die een andere afstand liepen. Jacqueline is er ook en komt even gedag zeggen.

Moe maar voldaan en trots op onze prestatie praten we nog even na met een frisje en een biertje! Ik krijg nog een pin, een alternatief voor mijn stempel en een stickertje en proosten op de goede afloop. We hebben vandaag bijna 18 km gewandeld!

Vandaag hebben 818 wandelaars de weg gevonden naar Woudenberg om te wandelen, een mooie opkomst! Na veel files komen we eindelijk thuis, je moet er wat voor over hebben om een mooie wandeltocht te lopen. André, bedankt voor de prachtige wandeltocht en de perfecte bepijling! Tot volgend jaar!

Trainingstochtje Spijkenisse- Rotterdam /24-4-2025/28,5 km

Het is tijd om eens wat meer kilometers te gaan maken, de Vierdaagse begint al over 3 maanden! Ik loop wel regelmatig maar niet meer dan 21 km samen met Hans.

Vandaag besluit ik op mijn vrije dag de route naar het Erasmus te gaan lopen. Dat is precies 30 km.

Op donderdagochtend trek ik dus mijn wandelschoenen weer aan en ga op pad. Het is 7.55 uur als ik de deur achter mij dicht trek. Ondanks dat het al eind april is, is het nog best fris in de ochtend en wat later zal het een beetje gaan regenen maar zover is het nog lang niet! Ik loop via het centrum langs het fietsenmakers pad achter de Eikenlaan naar de Schenkel. Daar krijg ik een appje van Annika dat zij weer thuis is zodat ik haar kan bellen. Wij hebben een bel afspraak voor vandaag. Dus al kletsend loop ik door de wijk richting de Oude Maas. En ik bereik de Spijkenisserbrug. Maar voordat ik er overheen ga lopen check ik mijn voet die pijn doet. Gelukkig heb ik wat wandel wol bij me en ik kan weer verder. Het Ruigeplaatbos in. Heerlijk genietend met mijn muziekje op word ik geroepen……huh? Het zijn vier hardlopers die ik nog ken van mijn tijd bij de Brugrunners waaronder Ivonne en Els. Wat leuk! Zij snellen voorbij met een handdruk en een hartelijke groet van Ivonne: ”Ik heb je gemist bij de marathon!” “Ik ook!” Roep ik want ik heb haar inderdaad niet gezien toen ik daar aan het werk was.

Op 9 km kom ik aan bij de Mac voor mijn eerste koffie stop. Heerlijk!! Na een goed kwartier stap ik weer op om de route te vervolgen. In het Oudelandse park waar ook veel Schotse Hooglanders lopen is het rustig en stil. Ik maak foto’s van het gele koolzaad dat langs de paden groeit en loop te genieten, de kilometers gaan als vanzelf onder de voeten door. Voordat ik mijn tweede rust bereik ga ik nog heel eventjes zitten op een bankje langs een mooi knooppunten pad. Ook hier is het rustig en eet mijn appeltje op. En weer door naar het tuincentrum Intratuin. Daar loop ik voorbij, mij verbazend over het aantal geparkeerde auto’s daar! Een doordeweekse dag! 

Bij Rhoon is mijn tweede grote stop, ook een Mac dus een lekkere bak koffie om mij op te laden voor de rest van de route. Ik heb er nu ruim 18 km op zitten. Hier eet ik mijn broodje ook op.

Na de rust steek ik de Groene Kruisweg weer over om dan naar Rotterdam Zuid te gaan. De Schulpweg over, de Kromme Zandweg langs de Olifant en de Dorpsweg oversteken. Daarna loop ik het Zuiderpark door, een oase van rust. Het park is best uitgestrekt en vlakbij de Ahoy en Zuidplein ga ik nog heel eventjes op een bankje zitten. Onderweg heb ik water gedronken uit een water fonteintje, heerlijk fris! Weer wat opgeknapt ga ik verder richting de Dordtsestraatweg. Die is laaaaaang! Er komt geen einde aan. Bij de Maashaven is het druk met fietsers, auto’s en winkelende mensen en ik ga nog heel eventjes voor de laatste keer zitten. Mijn voeten gaan nu echt protesteren maar ik moet nog een paar kilometers! 

Dan volgt de Rijnhaven en de Erasmusbrug die nu wel erg steil lijkt! En het gaat ook nog eens flink miezeren en waaien, het is afzien! Na de brug loop ik richting de Parklaan en dan ben ik bijna bij het ziekenhuis. In de hal zie ik Hans die mij op staat te wachten en ik drink weer een beker koffie van de AH to go. Ik ben er!! Mijn horloge geeft 28,5 km aan terwijl ik dezelfde route liep als vorig jaar! Nou ja, het is een goede training geweest. Ik zal nog wel een paar keer een paar langere tochten moeten maken!

Met de metro rij ik terug naar huis, het is 16.30 uur als ik mijn huis weer binnen stap!

Zeemansloop 19-4-2025 / 20 km

Zaterdag 19 april rijden Hans en ik naar Scheveningen waar de start is van de 22e editie van de Zeemansloop. Ik ga voor de 13e keer en voor Hans wordt het de 4e keer. Ook Fred loopt weer gezellig mee, hij denkt dat hij voor de 15e keer meedoet. 

Wij hebben ons via internet aangemeld dus bij het startbureau zijn we zo klaar. Even scannen en het boekje met de route mee en gaan. Fred zit al te wachten en Bertus spreek ik ook nog eventjes alvorens wij vertrekken voor een wandelingetje van 20 km.

Het is prachtig wandelweer, niet al te koud met een zonnetje en een beetje wind.

Vanuit het startbureau gaan we linksaf en na vijf minuten zegt Fred: ”gaan we goed?” En dat herhaald hij zo’n 25 keer vandaag 🤣

De route is goed gepijld en de beschrijving erbij is eigenlijk niet nodig. Maar we lopen vaak zo te kletsen dat we zo een aanwijzing voorbij lopen! We komen langs de R.K begraafplaats St.Petrus Banden. Op het plein ervoor staat het beeld Fenix en wij poseren ervoor. Fred maakt er een foto van en van het mooie koepel gebouw. Daarna lopen we richting Madurodam en steken over naar het voormalige KLM gebouw. Het is nu omgetoverd tot een appartementencomplex annex hotel. Er zit ook een restaurantje in maar het is te vroeg voor koffie. Het koffie momentje bewaren we voor de twee jochies die voor de wandelaars een standje hebben opgericht voor hun huis. Heerlijk hoor, een verse bak koffie met opschuim melk. ☕️We komen aan met nog drie andere wandelaars dus het is eventjes aanpoten voor ze maar uiteindelijk lukt het om iedereen van koffie te voorzien, met of zonder melk. We nemen nog iets te snoepen mee voor onderweg en vervolgen na deze welkome pauze onze weg richting de duinen van Meijendel. Deze route kennen we heel goed. In het duinen gebied is niet gepijld door de organisatie maar we kunnen gewoon de pijlen volgen van de knooppunten route. Heerlijk struinen over duinpaadjes met een heuvelachtig karakter. Dat maakt het best pittig en ik ben blij dat Fred die een stukje voor ons loopt aangeeft: we zijn er hoor! En daarmee bedoelt hij de tuin van boerderij Meyendel. We moeten wel zelf onze consumpties halen en ook zelf een stempeltje zetten maar dat is niet erg. 

Het is genieten in de zonnige tuin maar we moeten weer verder ook al zouden we wel de hele middag willen blijven!🍺

Vanaf de boerderij lopen we naar de watertoren maar we lopen niet het ommetje door de duinen, dat scheelt ons ruim een kilometer. Het is een vrij lang en saai pad maar wij hebben genoeg te kletsen dus we zien al snel de watertoren opdoemen in de verte. Als we daar aankomen zit het terras al best vol maar nog genoeg plek voor ons drieën. De zon gaat nu wel schuil achter een paar wolken, dat maakt het wat frisser. Ik bestel een pannenkoek met spek en Hans neemt een broodje kroket. Dit geeft weer energie voor de rest van de tocht die we inmiddels kunnen dromen. 

Vanaf de watertoren is het nog vijf kilometer tot de finish, en die lopen we via de lange boulevard met zijn Pier en de vele strandtenten. Er zijn verschillende zandsculpturen te zien her en der en die zetten we op de foto. Het is ook nog eens mei vakantie en dus druk met vooral Duitse toeristen. Aan het eind van de pier gaan Fred en ik op de foto met het Vissersvrouwtje, een beeld ter nagedachtenis van omgekomen vissers. Er liggen bloemen vanwege de herdenking eens per jaar.

Daarna lopen we via de tweede haven naar de finish. Mijn voeten doen best zeer en ben blij als we eindelijk de finish bereiken. We melden ons af, kiezen een bootje (dit is de beloning na het volbrengen van de tocht) en nemen we afscheid van Fred. Hij gaat nog eventjes nabieren maar wij lopen linea recta naar de auto. 🚗 

Wij hebben weer genoten van deze gezellige wandeling!

Foto’s hier

Westerborkpad etappes 20, 21 en 22. Zwolle - Meppel/ 29-29-30 maart 2025 / 37 km

Het is vrijdag 28 maart als Hans en ik naar Zwolle rijden. Dit weekend willen we drie etappes lopen van het Westerborkpad, Zwolle-Lichtmis, Lichtmis-Staphorst en Staphorst-Meppel. Maar deze planning gaat niet helemaal zoals bedoeld, lees maar door om daar achter te komen.

De eerste etappe dit weekend verloopt al niet volgens plan. Het is een etappe van 19 km maar omdat wij er vrij laat aan beginnen vanwege de heenreis naar een hotel in Zwolle, lopen we tot een bushalte die dicht bij de route is en die ons terug kan brengen naar het hotel.

Zo gezegd zo gedaan, via allerlei apps uitgezocht welke bushalte we moeten bereiken en welke bus daar komt gaan we op pad. 

Het eerste stuk door Zwolle is wel mooi en interessant, maar het lijkt alsof we wat pijlen missen. Of we kijken niet goed want de Komoot app moet vaak geraadpleegd worden wat voor oponthoud zorgt. Eenmaal buiten Zwolle is het helemaal spoor zoekertje spelen want de route is gewijzigd. En ook nog eens vier kilometer langer. We denken wel dat dit een verbetering is ten opzichte van de vorige route want we lopen nu niet door het industrie terrein maar er omheen. Hoewel dat ook vrij saai is hoor, veel recht-toe-recht-aan. Langs een molen gelopen, een sluis en over stille fietspaden met af en toe wat wandelaars of fietsers in de verte. Het is wel mooi weer met af en toe een zonnetje. En één keer een pauze op een bankje.

Uiteindelijk komen we bij de beoogde bushalte op de route en we zien de bus al aankomen. Helaas zijn we net te laat. Maar de volgende bus komt al na 10 minuten. Fijn! Daarna lekker bijkomen in het van der Valk hotel, energie opdoen voor de volgende wandel dag.

Zaterdag 30 maart vertrekken we met de auto naar Staphorst. Het eindpunt van vandaag. Hoewel we gisteren niet helemaal tot aan Lichtmis konden komen slaan we deze kilometers over want dat zou teveel worden voor vandaag. Het zijn ook nog eens  kilometers door de weilanden, niet ons favoriet! Daarom starten we in Lichtmis, wat we met de bus bereiken vanuit Staphorst.

Bij de bushalte in Lichtmis stuiten we op veel bomen met vogelnesten vol met raven! Een hels kabaal….en door dan maar, wederom de weilanden in! Vandaag is het iets frisser en de zon laat zich maar af en toe zien. En ook vandaag is het soms zoeken naar de pijlen die af en toe de verkeerde kant op wijzen. De gps geef niet altijd uitsluitsel omdat dit niet de meest recente download is. De volgende keer toch maar de meest recente pakken, dat scheelt veel ergernis.

We willen na 5 km bikkelen wel eindelijk eens zitten maar helaas, de bankjes zijn ook dun bezaaid. Ik heb een “bankjes app” die aangeeft dat er binnenkort bankjes te vinden zijn op de route, dat geeft moed. En ja hoor, op 7 km eindelijk even de benen van de vloer! En wat eten en drinken wat we in Staphorst in een supermarkt gekocht hebben.

De wind is wat harder gaan waaien, het voelt nog frisser aan dus doorstappen maar.

We komen langs het werkkamp Wiede gat. Het voormalig werkvoorzienings kamp gaf op 10 juli 1942 plaats aan 96 Joodse dwangarbeiders die werden ingezet op ontginning van het heide gebied in de omgeving. Ook hebben ze gewerkt aan het Staatsbos. Net als andere Joodse werkkampen werd ‘t Wiede gat op 2 oktober 1942 ontruimd. De mannen werden overgebracht naar doorgangskamp Westerbork. Vrouwen en kinderen werden in het kader van “gezinshereniging” ook overgebracht. Het merendeel van hen werd na een kort verblijf gedeporteerd naar Auswitz.

Het voormalig kamp wordt in beeld gebracht door middel van gekleurde paaltjes en draden om aan te geven hoe een en ander gesitueerd is en om een beeld te vormen van de omvang van het kamp. Ik ben diep onder de indruk, maak een foto van het monument en lopen door. Een heel lang stuk langs het spoor, de rode draad van dit pad en door weilanden om uiteindelijk weer in Staphorst aan te komen. Sommige automobilisten rijden zo snel, dit loopt niet zo fijn! Ik denk dat we een pijl gemist hebben naar een veiligere route. We nemen hier even een pauze in het gras met de benen naar beneden. Vijf minuten om weer op te laden voor het laatste stukje. In Staphorst maakt Hans een foto van mij en het plaatsnaambord.

Na 15 km te hebben afgelegd en trakteren onszelf op een cappuccino bij een koffie speciaalzaak. Helaas…..het meisje achter de counter weet niet hoe je een goede cappuccino maakt, het lijkt koffie met melk maar het smaakt na de flinke wandeling best goed. Daarna rijden we weer naar het hotel, morgen weer een dag!

Op zondag 30 maart rijden er geen bussen van en naar Staphorst! Daar hadden we geen rekening mee gehouden. In Meppel aangekomen bestellen we een taxi via de app. Het duurt een uur voordat de taxi voorrijdt maar dat is niet zo erg want we zitten lekker warm in een zogenaamde stations huiskamer. De dame achter de balie komt nog met telefoon nummers voor een taxi maar we hebben al geboekt en betaald dus we moeten wel wachten nu.

De route is maar 6,7 km maar het waait ontzettend hard en het is fris!

De taxichauffeur zet ons af op het plein voor het gemeentehuis in Staphorst voor een oorlogsmonument, ik maak er een foto van en we lopen weer verder Staphorst in. En zo weer uit want het dorp is niet groot. We hebben de wind tegen, het is bikkelen. Soms wordt de wind tegengehouden door bebouwing maar dat duurt niet lang. Het is ook een lange, saaie weg langs de rijksweg en het spoor. Een zwerver probeert op zijn fietsje vooruit te komen maar het lukt niet goed door de harde wind.

In Meppel stuiten we op wegwerkzaamheden op onze route op de Slingenberg. Hans probeert als eerste een doorgang te vinden en komt mij halen om samen dit stukje te overbruggen. Zonder kleerscheuren kunnen we verder richting het treinstation.

We vermaken oms verder door foto’s te maken van het plaatsnaambord en een brugmomentje in de harde wind. Omdat het maar een korte etappe is zijn we om 13.00 uur in Meppel. We nemen weer een bakkie in de huiskamer en stappen daarna in de auto, op naar huis! We zien de zwerver zitten en hij bedelt om een paar euro voor koffie. Vooruit dan maar…..hij heeft zo lopen ploeteren!

We hebben nu 232 km erop zitten van de in totaal 303 km. In augustus gaan we weer verder met dit pad want dan logeren we weer in de buurt van de route. Ik vond deze etappes de meest zware tot nu toe: weinig te zien en de routes langdradig en saai. Je moet hier ook niet in de winter lopen want dan is het echt afzien. Maar dit is natuurlijk niet in verhouding tot dat wat de Joodse bevolking heeft mee moeten maken in de oorlogsjaren….het geeft stof tot nadenken dat wij dit in vrede en vrijwillig mee kunnen maken! De monumenten zijn dan de plekken waar je hier even stil blijft staan. Daar is deze LAW ook voor bedoeld!

Klikker de klik meer foto’s hier